Баъзан тақдир инсонни кутилмаган йўлларга етаклайди. Юракка яқин бўлган касб бошқаси билан алмашади, орзулар эса ўзгача шаклда рўёбга чиқади. Аммо муҳими – инсон ўз йўлини топиши, унга меҳр қўйиши. Мақоламиз қаҳрамони Дилшода Холмурадованинг ҳаёт йўлларига назар соларканмиз, тақдир чизиқлари тўғри бошлангани бу эса бугунги натижаларга пойдевор бўлганини англаш мумкин.
   1984 йилда Пастдарғом туманида шифокорлар оиласида туғилган Дилшоданинг юрагида болалигидан тиббиётга меҳр ўзгача эди. Онаси ҳамшира, отаси шифокор. Табиийки, у ҳам оилавий касбни давом эттиришни хоҳларди. Мактабда кимё ва биология фанларидан энг юқори натижаларни қайд этиб борган қаҳрамонимиз муҳим танлов қаршисида иккиланиб қолди. Отаси Дилшоданинг шифокорлик машаққатларидан йироқ бўлишини истарди. У эса отасининг истагига қарши бормади ҳужжатларини педагогика институтининг кимё йўналишига топширди.
    2005 йилда олийгоҳни тугатгач, ҳарбий йигит Бегали Аллаёров билан оила қурди. Турмуш йўллари уни узоқ Учқудуқ томонларга етаклади. 2005-2008 йилларда 18-мактабда кимё фани ўқитувчиси бўлиб ишлади. 2012 йилда ўзини билимини синаб кўриш қарорини қабул қилган Дилшода 3-сонли гидрометаллургия заводи марказий лабораториясига ҳужжат топширди.
Лабораторияга ишга кирган илк кунларидаёқ у кимёни фақат китоб ёки формулалардан эмас, амалда севиб ўрганиш кераклигини англаб етди. Ойгул Даминова, Қундуз Ражабова, Марита Ментурова ва марҳума Дилфуза Шарафиддинова каби устозлардан сабоқ олди. Назарий билимларини амалиёт билан мустаҳкамлади. Соҳани пухта ўзлаштирди. Аввалига оддий лаборант бўлиб ишлаган қаҳрамонимиз изланишлари ортидан бугун муҳандис-кимёгар даражасига эришди.
-Ишлаб чиқаришнинг мураккаб лабораториялик жараёнларида мен ҳали ҳам ўзимни педагогман, деб ҳисоблайман. Чунки, Дилдора Эшназарова, Роза Нахалбоева ва Ирода Зиятова сингари ёшларни тарбияладим. Бугун шогирдларим билан бир мақсад йўлида бир сафда елкама-елка бўлиб ишлаяпман, деди марказий лаборатория муҳандис-кимёгари Дилшода Холмурадова.
   Турмуш ўртоғи Шарқий конида ишлайди. Оилада бир қиз икки ўғил камолга етмоқда. Қизи Шаббона пианино чалишга меҳр қўйиб, санъат йўналишида ўқишни давом эттирмоқчи. Ўғли Дамир эса онасининг ушалмаган орзуларини рўёбга чиқаришни истайди – у бобоси ва тоғасидек шифокор бўлишни ният қилган. Дониёрбек эса 6 ёшда.
Дилшода Муҳиддиновна бугун тақдир измидан бориб, ўз йўлини топганидан мамнун. Баъзан инсон орзулари ўзгача йўллар билан амалга ошади, лекин энг асосийси – ўз ишини севиш ва унга садоқат билан ёндашиш. Бунга қаҳрамонимиз ҳаётидаги тақдир чизиқлари мисол бўла олади.